Foto’s van de klasse A-versterker van 20 Watt.
Detail: de zwart-wit foto’s werden gemaakt met een Connectix QuickCam webcam aan een ongelofelijke 320×240 resolutie! De kleurenfoto’s werden gemaakt met een Olympus C-3000ZOOM , mijn eerste digitale camera.
De versterker zit in een stevige 19 inch behuizing met handvatten.
De bedieningen op het frontpaneel zijn beperkt tot een voedingsschakelaar, een spanningsindicator en een volumeregeling.
De voedingsschakelaar is gesloopt uit een oud televisietoestel. De spanningsindicator is een eenvoudig neonlampje.
Aan de achterzijde links bevinden zich de euro-netingang en twee trage 1 A zekeringen (een voor links, een voor rechts). In het midden zit een koellichaam dat jammer genoeg wat te klein gedimensioneerd is, waardoor het te warm wordt na een tijdje.
De aansluitingen aan de achterkant rechts. Bovenaan de aansluitingen voor de luidsprekers en onderaan de vergulde audio-ingangen.
Een algemeen overzicht van de binnenkant. Zoals je ziet is de versterker symmetrisch opgebouwd, het linker- en rechtergedeelte zijn volledig van elkaar gescheiden. Vooraan zie je links en rechts de ringkerntransfo’s die samen met de elco’s in het midden zorgen voor de voeding van de eindtrappen. Achteraan links en rechts zie je kleine transfo’s die zorgen voor de apparte voeding van de voortrappen.
Een detail van de voeding voor de linker voortrap: een kleine transfo gevolgd door een simpele voeding (- en + 24 V).
Algemeen overzicht van de eindversterker print.
Elke eindtrap wordt gevoed door een potige ringkerntransfo van 2x 15V 4A (120 VA).
De voeding van elke eindtrap wordt vervolledigd door een bruggelijkrichter en vier afvlakcondensators.
Om aardingslussen te voorkomen, oorzaak van brom en andere perikelen, is er per eindtrap een centraal massapunt. Daarop komen de massa’s van volgende onderdelen op samen: transfo voortrap, voeding voortrap, transfo eindtrap, voeding eindtrap, eindversterkerprint en luidsprekeruitgang.
Per versterkerprint zitten er 4 vermogens FETS in de eindtrap. Het voordeel van FETS is de negatieve temperatuurcoëfficiënt (een FET geleidt minder bij hogere temperatuur), het goede schakelgedrag, het ontbreken van het second breakdown effekt en de makkelijke aansturing (spanningsgestuurd i.p.v. stroomgestuurd).
Afb. 6: De gemonteerde print
Detail van een van de gestabiliseerde +/- 24V voedingen.
Detail van de eintrap.
Algemeen overzicht.